14 januari 2022, Jan Louwers Stadion
De start voor het bezoeken van deze wedstrijd heeft zijn oorsprong een aantal dagen eerder. Doordat de stadions nog steeds leeg moeten blijven door de coronamaatregelen is een wedstrijd bezoeken niet makkelijk. Om een kleine week na San Siro alsnog in een stadion te zitten heb ik het idee om een pers accreditatie aan te vragen bij FC Eindhoven. Na het opstellen van een mail ontvang ik op de wedstrijddag per mail pers instructies. Een aantal uur later ontvang ik per mail ook het e-ticket om de wedstrijd te bezoeken. ”Prijs” denk ik op dat moment, ik zit vanavond in een stadion.
Na het afronden van mijn laatste werkzaamheden sluit ik af en vertrek richting huis. Na het leggen van een goede bodem vertrek ik richting Eindhoven. Rond half acht kom ik aan bij het stadion. Bij aankomst bij het Jan Louwers Stadion heeft het qua drukte iets weg van een kerkdienst. Op de parkeerplaatsen staan auto’s geparkeerd en er loopt een handjevol mensen buiten. Bij het parkeren van de auto neem ik m’n winterpakket mee om deze avond weer te doorstaan. Mezelf aan melden als zijnde fotograaf verloopt soepel. Ik meld me bij de kantinejuffrouw, ze zet een vinkje achter mijn naam en geeft me een blauw hesje waar de woorden ‘pers’ en ‘foto’ op staan. De kantinejuffrouw biedt me nog wat te drinken aan en gewapend met een flesje drinken, een camera en een hesje aan loop ik richting het veld.
Het voordeel van een pers accreditatie is dat je bijna overal kan komen. Zo loop ik nog voor de aftrap via het toegangspoortje het veld op en zie ik vanaf daar de spelers het veld op lopen. Het veld vanavond is geen pareltje. Het bestaat voor de volle honderd procent uit plastic. U raadt het al, het is kunstgras. Vrolijk word ik daar niet van dus keer ik snel terug achter de sponsorboarding. Mijn ogen vallen vooral op het 1909 café wat zich eigenlijk midden in het stadion bevindt. Ook de snackwagen staat naast het veld. Het enige minpunt van het café en de snackwagen is dat deze gesloten is. Waarom? Dat heeft geen uitleg nodig.
De eerste helft is niet om aan te gluren. Mijn focus is ook niet op de wedstrijd maar op de tribunes, de stadionlampen en alles wat niet te maken heeft met de tweeëntwintig man op het veld. Zo loop ik rustig langs het lege uitvak en langs de spelerstunnel om wat foto’s te schieten. De gasten van het Instagram account van FC Eindhoven hebben het druk om iedere kans vast te leggen om deze zo snel mogelijk te uploaden. Mijn tenen vriezen langzamerhand van mijn lichaam af. Gelukkig fluit de scheidsrechter voor rust. Tijd voor warme chocomel bij de vriendelijke kantinejuffrouw.
Na rust barst het spektakel los. Het lijkt erop alsof de trainer van FC Eindhoven, Rob Penders, in de rust een donderspeech gegeven heeft. Vlak na rust, een goede voorzet van Vermeulen landt op het hoofd van Jort van der Sande en die knikt de 1-0 binnen. De ban is gebroken. Vanaf dat moment zijn het de elf van FC Eindhoven die de touwen in handen hebben. Een kwartier later is het opnieuw Vermeulen met een assist. Na een fout achterin wordt de eerste kans onschadelijk gemaakt, maar na een voorzet is het dit keer Brym die de bal in de zestien aan kan nemen en scoort. In de vierenzeventigste is het een lange bal op Sleegers. Het is de nummer tien van FC Eindhoven die denkt de 3-0 te maken, maar het is Brym die het laatste zetje geeft. Inmiddels kijk ik uit naar de verwarming. Helaas denkt de vierde official daar anders over. Hij pakt zijn bord op en trekt er nog twee minuten bij.
In plaats van de wedstrijd uit te spelen denkt Jong FC Utrecht nog een eretreffer te maken. Het is echter FC Eindhoven die uit de counter de 4-0 op het formulier zit. Na een steekpass op Sleegers, die vanaf eigen helft zijn sprint inzet. Werkt hij de bal vakkundig achter doelman Gadellaa. Daarmee is de wedstrijd ook meteen afgelopen. Tijdens de tweede helft heb ik nog wat tijd genomen om wat foto’s te schieten waardoor ik na het laatste fluitsignaal in een stevige looppass richting de persruimte loop. Bij de kantinejuffrouw lever ik mijn fotograaf hesje weer in en besluit ik om naar huis te gaan. Een leeg stadion, een kunstgrasveld, geen aantrekkelijk voetbal en de tempratuur onder het vriespunt maakte het geen aangename vinck. Als zijnde fotograaf rondlopen en bijna overal kunnen komen waar je wilt maakt daarintegen het één en ander goed.
