20 februari 2022, Stadion Feijenoord
Na een heftige week achter de rug te hebben is het tijd om deze week met een lach af te sluiten. Zo voel ik mij vandaag als een vis in het water want zo kan ik deze groundhop het beste omschrijven. Van ochtendgloren tot zonsondergang vallen er bakken met regen uit de lucht en komt de kracht niet onder zes op de schaal van Beaufort. Echter weerhoudt dat er ruim veertigduizend supporters er niet van om naar Stadion Feijenoord, in de volksmond De Kuip, te komen. Na een gele pretcilinder in café De Nieuwe Pijp is het tijd om mezelf te mengen in de menigte.
In het verleden heb ik een aantal jaar een seizoenskaart gehad van Feyenoord dus de weg naar het stadion weet ik inmiddels te vinden. Zo loop ik via het Stadionviaduct richting het stadion. Het uitzicht vanaf hier is vandaag wederom oogstrelend. De licht grijze hemel in combinatie met de brandende lichtmasten laat het lijken op de ingang naar dé hemel. De industriële treinen langs de Olympiaweg en de staalconstructie van Stadion Feijenoord geven ook een industrieel beeld.
Via de trappen loop ik het voorplein op. Langs de befaamde letters ‘Stadion Feijenoord’ loop ik richting de ingang. De wedstrijd is inmiddels begonnen waardoor het rustig is in de Legioenzaal. Onder de eerste ring door loop ik naar vak X. Vak X is één van de vier parterre vakken. Op deze vakken is het heerlijk toeven als de zon schijnt, maar op een dag als vandaag ben je blij als het even vijf minuten droog is.
Er wordt vandaag ook nog gevoetbald. Cambuur supporters hebben Friesland op tijd moeten verlaten om hun club te zien voetballen. In de zeventiende minuut worden zij beloond voor hun komst. Na een foutje van Trauner schiet Boere de bal langs Bijlow. De bezoekers komen verrassend op voorsprong in een tamme Kuip. Mede door hoge ticketprijzen en het de weersomstandigheden hebben veel supporters besloten om thuis te blijven. Dat mag de pret niet bederven dacht Sinisterra en die schiet op fenomenale wijze de 1-1 tegen het net. Vlak voor rust doet ook Kokcu een duit in het zakje. Een schot van twintig meter wordt van richting veranderd en valt binnen. De stand bij rust wordt daarmee 2-1 in het voordeel van de Rotterdammers.
Tijdens de rust zoekt een deel van de Gerard Meijer tribune de Legioenzaal op. De Legioenzaal staat alom bekend om zijn beukende beats. Als het voor jou niet bekend is dan zoek het op YouTube op. Er staan genoeg filmpjes op van een beukende Legioenzaal. Afin, ik loop onder de tribunes door om wat foto’s te schieten van de lichtmasten, de tribunes en de staalconstrucie. Het stadion wat hier al sinds 1937 staat wordt al jaren bedreigd met een nieuwbouwplan, maar bij dreigen blijft het vooralsnog. Ik keer weer terug naar de tribune om mee te doen aan het waterballet.
Vlak na rust is het Jahanbakhsh met een verwoestende uithaal in de kruising. Na wat kritiek van de tribunes knalt hij de frustratie eruit en zet de 3-1 op het scorebord. De overige veertig minuten staan in het teken van praatjes maken en een beetje rondkijken. De wedstrijd biedt nog genoeg spektakel, maar de ballen vallen niet meer in het netje. Wat nog steeds valt is de regen en inmiddels is iedereen om mij heen zeiknat. Na het laatste fluitsignaal haast iedereen zich naar de uitgang en is het stadion binnen mum van tijd leeg.
Omdat er wederom een storm in Nederland was had ik nog een vertraging van vijftig minuten op de terugweg. Er was een mogelijkheid dat lataarnpalen om zouden waaien. Een reden voor Rijkswaterstaat om maar één rijstrook open te laten. Bij thuiskomst gaat direct de verwarming aan en komt er ook een einde aan deze vinck. Al met al één om niet snel te vergeten en tijd om vooruit te kijken naar Italië. Op naar Parma en Bologna!
