19 november 2021, AFAS Stadion
Omdat er in Nederland geen toeschouwer meer worden toegelaten langs de lijn zoek ik vanavond vertier bij onze zuiderburen. Met een volle auto reis ik af naar Mechelen om naar de Koninklijke Voetbalclub Mechelen te kijken. Zij spelen vanavond tegen een Nederlands getint Club Brugge. Bij Club Brugge, kampioen van vorig seizoen, spelen Noa Lang, Bas Dost en Ruud Vormer. Alle drie starten zij vanavond in de basis.
Met een volle auto en een aantal ijskoude alcoholische versnaperingen wordt de grens gepasseerd. Na zo’n anderhalf uur kom ik aan in Mechelen en parkeer ik de auto. Een mooie plek is al snel gevonden als ik langs het stadion van Racing Mechelen rij. Vanaf hier is het nog zo’n twintig minuten lopen. Tot aan zo’n vijftien minuten lopen lijkt het er niet op alsof er vanavond een voetbalwedstrijd afgewerkt wordt waarbij ruim zestienduizend supporters aanwezig zijn. Gelukkig vormt de mensenmassa zich dan uiteindelijk alsnog. Het stadion zit nagenoeg vol vanavond en dat zal wellicht te maken hebben dat Club Brugge op bezoek komt maar ook omdat vanaf morgen de corona maatregelen in België aangescherpt worden.
Aangekomen bij het stadion schiet het mij te binnen dat dit stadion gerenoveerd is. Het stadion staat dus nog steeds op de plek waar het al jaren staat. Één lange zijde bestaat volledig uit staantribune op de eerste ring en voor de korte zijde geldt hetzelfde. Waarmee meteen duidelijk wordt dat dat sfeer creërt. De staantribunes staan bomvol maar toch vind ik al snel een plekje naast het uitvak. Het leuke aan naast het uitvak staan? Pubers die elkaar aan het uitdagen zijn.
En inderdaad, ook ik krijg vanaf minuut één middelvingers, ruk gebaren en andere Vlaamse kreten naar m’n hoofd. Het weerhoudt mij er niet van om toch aandachtig naar de wedstrijd te kijken. Gelukkig wordt er vandaag goed gevoetbald en is de sfeer ook goed. De eerst helft levert naast een gele kaart niets op maar iedereen in het AFAS Stadion heeft het gevoel dat er vanavond gestunt kan worden tegen de ploeg uit Brugge.
Waar de eerste Nederlander vanavond al mag gaan douchen in de naam van Ruud Vormer. Wacht ik met smart op het eerste fluitsignaal van de tweede helft. Vlak na rust maakt uitgerekend Bas Dost voor mijn ogen de 0-1. In het uitvak worden ze gek en de vriendelijk ogende pubers zijn ook wakker. Met het gezegde: ”Wie het laatst lacht, lacht het best” in mijn achterhoofd trapt de thuisploeg weer af.
Vanuit het toilet hoor ik ineens een hoop lawaai. Wat blijkt? De 1-1 ligt in het netje. Om nog wat te zien van het juichen sprint ik het toilet uit. Helaas niet zonder slag of stoot want binnen drie meter lig ik op de grond. Gelukkig mag dat de pret niet drukken vanavond, want met een kolkend AFAS Stadion heeft iedereen het gevoel dat hier meer mogelijk is dan een 1-1.
We zijn inmiddels twaalf minuten verder. Schoofs heeft de bal aan zijn voeten op randjes zestien en ziet de keeper van Club Brugge iets te ver voor zijn doel staan. De bal wordt gestift richting de verre hoek, Mignolet lijkt beton in zijn schoenen te hebben en komt niet van de grond. En dan ligt de bal in het netje, 2-1! Iedereen wordt stapelgek en het bier vliegt door de lucht. De thuisploeg heeft de voorsprong te pakken tegen de landskampioen van vorig seizoen. Met een fanatiek AFAS Stadion achter de thuisploeg probeert Club Brugge nog wat het waard is maar het zit er niet meer in.
KV Mechelen pakt de drie punten vanavond en dat wordt gevierd alsof de club kampioen van België is geworden. Ook ik vier mee in die vreugde en krijg nog een biertje aangeboden van een vriendelijke Belg. Op de weg naar de uitgang zie ik die pubers in het uitvak staan. Laat ik nou net in de stemming zijn om mijn gram te halen en met wat gebaren neem ik afscheid van het AFAS Stadion na een zeer geslaagde wedstrijd.