17 Juli 2022, DIAZ Arena
Sinds Feyenoord – Royale Union Saint-Gilloise ga ik door het leven als kreeft. De zon wil ik daarom vandaag zoveel mogelijk vermijden. Vooral aan de kust in Oostende is het verradelijk met de zeewind en de zon op je bol. De zonnebrand gaat mee de koelbox in en ik vertrek richting de Belgische kust. Onderweg kom ik veel gezinnen tegen die onderweg zijn naar het strand, maar Nederlandse auto’s met voetbalsupporters zijn nergens te bekennen. In het stadion blijkt ook waarom.
Omdat na deze wedstrijd ook nog de wedstrijd Club Brugge – KAA Gent op het programma staat vul ik de koelbox met genoeg drinken, eten en koelelementen. Ideaal om onderweg wat kouds bij de hand te hebben want de reis naar Oostende duurt bij vertrek twee uur. De vrijdag voor dit weekend heb ik mijn vriendin naar Brussel Airport gebracht wat me uren kostte door de files rond Antwerpen en ook vandaag ben ik weer één van de gelukkige. Dat wordt dus langer dan twee uur in de auto naar Oostende. Gelukkig biedt Google Maps uitkomst met een snellere route. Laat ik het een kans geven en dat ziet er nog goed uit. Aankomsttijd is vijftien minuten voor de aftrap, waardoor ik de boulevard aan zee aan me voorbij moet laten gaan. Het is continu gas, remmen, gas en remmen, maar uiteindelijk verschijnt Oostende op de borden. Als ik Oostende in rij kom ik alleen maar mensen tegen die naar het strand gaan. Voetbalsupporters zijn nergens te vinden helaas. Zodra ik dichter bij het stadion kom vind ik een parkeerplek. Zonder na te denken rij ik hem het vak in en loop ik de handjevol supporters van KV Mechelen achterna. Zij brengen mij naar de DIAZ Arena toe. Het stadion ligt hemelsbreed zo’n tweehonderd meter van zee. In de buurt van het stadion zijn de zeemeeuwen goed te horen. Het stadion ziet er van buiten modern uit, maar is wel prachtig gelegen. Ik pak mijn kaartje en betreed snel het stadion.
In het stadion zijn de plekken voor het uitzoeken. Het zit verre van vol en nergens staan stewards je kaart te controleren. Toch ga ik eerst braaf in het vak zitten waar ik een ticket voor heb gekocht. Omdat het stadion toch leeg is verplaats ik al snel een aantal tientallen meters naar rechts. Daar zitten normaal de bobo’s op hun leren stoeltje, maar die zijn er vandaag niet veel. Ik plof neer en onder het genot van een beker bier zit ik prima naar het voetbal te kijken. De wedstrijd daarentegen is geen zak aan. Vitesse is met een man of dertig naar Oostende gekomen om. Waarschijnlijk pakken ze meteen nog wat uren op het strand mee. Er gebeurd niets en als ik dit zo zie verwacht ik van Vitesse niet veel voor aankomend seizoen. Ook de thuisploeg biedt weinig. De club speelt in de kleuren rood, geel en groen wat een carnavals uitstraling geeft. Ik ben blij als de scheidsrechter fluit voor rust. Snel verlaat ik mijn stoeltje voor het supporterscafé.
Als ik in het supporterscafé terecht kom zitten er een aantal mannen te kaarten. Zo te zien zijn ze al een tijdje bezig, want ze kijken niet meer recht uit hun ogen. Vanuit het café loop ik vlak voor het hervatten van de wedstrijd naar de korte zijde toe. Hier staan vandaag de fanatiekere supporters van KV Oostende die wat leven in de brouwerij proberen te brengen, maar helaas zonder succes. De tweede helft begint net zo tam en slecht als de eerste helft. Tijd voor nog een beker bier en een fijn stoeltje. Via het zelfde supporterscafé loop ik de lange zijde weer op. Een kwartier voor tijd maakt de thuisploeg het eerste doelpunt deze middag. Een paar minuten later valt ook meteen de 2-0. Dat laatste doelpunt was ook het laatste wapenfeit in het stadion. Gelukkig is de wedstrijd afgelopen en vertrek ik in alle spoed naar Brugge voor de super cup. Oefenwedstrijden van honderdtwintig minuten of waar hele elftallen gewisseld worden zijn niets voor mij. Gelukkig staan de competities weer op het punt van beginnen.
