13 november 2021, Stadion am Zoo
Om op tijd aan te komen in Wuppertal stap ik kort na mijn ontbijt in de auto. Het is grijs, mieserig en koud. Om twee uur speelt de lokale sportverein in Stadion am Zoo tegen Alemannia Aachen. Stadion am Zoo is één van de stadions die hoog op mijn lijst staat om te bezoeken en. Dit komt mede door haar ligging naast de dierentuin, de beroemde Schwebebahn en de prachtige staantribunes.
Bij aankomst parkeer ik mijn auto op een parkeerplaats twintig minuten van het stadion af. Er staan een aantal bussen op de parkeerplaats en als snel wordt mij duidelijk dat dit niet zomaar een parkeerplaats is maar de parkeerplaats voor de uitsupporters. Naar een vriendelijke blik naar meneer agent en een hand omhoog geeft hij aan dat ik door kan rijden en zo parkeer (veilig) mijn auto.
Het eerst rondje rond het stadion is adembenemend. Doordat het stadion in een dal ligt van een heuvel vult het stadion zich langzamerhand met mist. Dit in combinatie met de lichtmasten die aan staan geeft een sprookjesachtig beeld. Na het oplopen van de heuvel zie ik het stadion ook vanuit een andere hoek en is zichtbaar dat de natuur plekken in het stadion aan het heroveren is.
Na het stadion vanuit veel hoeken bekeken te hebben is het ook voor mij tijd om naar binnen te gaan. Het kaartje is gewoon te koop bij de kassa aan het stadion. En dat supporters het hier naar hun zin hebben valt van hun gezichten af te lezen. Er volgt een simpele fouillering en daarna wordt ik gecontroleerd op de inmiddels welbekende QR-code en het toegangskaartje. Vervolgens zet ik mijn eerste stappen in Stadion am Zoo.
Binnen zoek ik een plek op de staantribune om het stadion goed te bekijken en de wedstrijd te volgen. De regen valt uit de hemel en de tempratuur begint nu al z’n tol te eisen rond mijn tenen. Het stadion is van binnen misschien nog wel mooier dan van buiten. De korte zijde hebben ze voorzien van een nieuwere staantribune maar op de lange zijde tegenover de hoofdtribune is deze nog als vanouds. Hier vindt het onkruid zijn weg door de stenen heen. Het stadion is wellicht te groot voor het aantal supporters wat twee wekelijks het stadion bezoekt. Echter maakt dat het plaatje als liefhebber misschien wel mooier.
Wuppertaler SV is deze wedstrijd heer en meester en Alemannia komt er niet aan te pas. Bij rust staat terecht de stand 2-0 op het bord. Na rust wordt het voor de neutrale toeschouwer en iedereen die Wuppertaler SV een warm hart toedraagt alleen maar mooier. Na een aantal keer aanzetten wordt het uiteindelijk 5-0.
Iedereen is vooral bezig met het vieren van de overwinning maar ik kijk nog een aantal keer om me heen. Wat een prachtig stuk is dit stadion en dat op twee uur rijden. Ik loop nog even naar de andere kant van de staantribune en loop nog een rondje over de lange zijde. Inmiddels zeiknat loop ik terug richting de auto waar de geïrriteerde Alemannia fans staan te wachten bij de bussen. Na wat boze blikken zeg ik meneer agent nog eens gedag en vertrek vervolgens huiswaarts.
