Feyenoord – Royale Union Saint-Gilloise

16 Juli 2022, Varkenoord

Veel clubs zijn nog bezig met de voorbereiding op het seizoen. Tijdens deze voorbereiding kan je je helden op enkele meters afstand zien. Je kan ze bijna ruiken en aanraken zo dicht sta je op ze. Veel wedstrijden worden afgewerkt op sportparken van amateur clubs. Waardoor je met je biertje over de sponsorboarding kan hangen. Alsof je naar het eerste elftal van de plaatselijke voetbalclub kijkt. Dit zag ik ook gebeuren bij Feyenoord – Royale Union Saint-Gilloise. Op het nieuwe Varkenoord speelden de ploegen een oefenwedstrijd van honderdtwintig minuten.

Het is een heerlijke zaterdagmiddag. De zon schijnt en met goede moed vertrek ik naar Rotterdam. Voor deze oefenwedstrijd durfde Feyenoord nog een entreeprijs van twaalf euro vijftig te vragen, maar dat mag de pret niet drukken. Zonder ook maar een druppel zonnebrand op mijn lijf te smeren stap ik in Rotterdam uit de auto. Er staan genoeg auto’s en fietsen geparkeerd rondom Varkenoord, dus het is lekker druk. Als ik een paar minuten in de rij heb gestaan betreed ik het sportpark. Sinds midden 2019 speelt de jeugd, de vrouwen en het jong elftal van Feyenoord hier hun thuiswedstrijden. Het sportpark ziet er goed uit en de Nederlandstalige krakers komen uit de speakers. Ik zoek een mooi plekje op de staantribune. Lekker bakkend in de zon is het tijd voor een lange middag in de zon.

Al snel is het duidelijk dat de selectie van Feyenoord nog niet compleet is. Een aantal internationals zijn er nog niet bij en een aantal spelers staan niet op hun vaste positie. Het missen van de sterkhouders valt al snel op. Wat ook op valt is dat mijn huid langzamerhand al rood begint te worden. Rood begint ook Arne Slot aan te lopen. Hij staat continu langs de zijlijn te coachen naar zijn elf spelers in het veld, maar het komt er vandaag niet uit. Als ook nog eens oud-Feyenoorder Bart Nieuwkoop de 0-1 binnenschiet heb ik er helemaal geen vertrouwen meer in. De ploeg uit Brussel is, zoals ik het herken van vorig seizoen, vooral bezig met vanuit de organisatie loeren op een counter. Twee minuten voor rust, die vandaag bij minuut zestig ligt, komt de uitploeg ook op een 0-2 voorsprong. Een voorzet wordt door iedereen gemist en wordt simpel binnen gewandeld. Gelukkig is het na dit doelpunt snel rust zodat ik de schaduw op kan zoeken. Ik verplaats mezelf snel naar de tribune toe waar ik even afkoel.

De afkoelingsperiode van vijftien minuten was voor mij te kort. Alle tweeëntwintig spelers staan waar op het veld, dus ik zoek de zonnige staantribune weer op. De koning van het kappen en draaien, Mark Diemers, veroorzaakt kort na rust een penalty waardoor l’Union de uitgelezen mogelijkheid krijgt om er 0-3 van te maken. Thijs Jansen, in de rust in het veld gekomen, denkt daar anders over en houdt met een goede redding zijn doel nog schoon. Twintig minuten later is het vanuit een corner alsnog 0-3. Via een frommelgoal rolt de bal over de doellijn heen. Een minuut voor tijd wordt het nog erger en valt de 0-4 ook nog. Diemers gaat onder de bal door en zo gaat Feyenoord met een flinke nederlaag onderuit. Ik vertrek zo rood als een kreeft snel naar de auto toe. Genoeg vitamine D vandaag, maar een slechte pot voetbal. Nee, sommige wedstrijden in de voorbereiding zijn niet om aan te gluren.