24 April 2022, Štadión Antona Malatinského
Een nieuwe stedentrip naar een nieuw land betekent dus ook een groundhop in een nieuw land. Dit keer gaat de reis van Eindhoven naar Bratislava. Vrijdagmiddag rond de klok van twaalf vertrekken we richting de Slowaakse hoofdstad. Na een goede vlucht gaan de deuren open in een bewolkt Bratislava. Vanaf het vliegveld pakken we voor een paar euro de taxi naar het hotel. De eerste kosten in Slowakije vallen mee en daarmee is de toon gezet wat betreft de uitgaven. Als we in het hotel zijn frissen we even op om de stad te verkennen.
Bratislava maakt meteen een goede indruk op mij. De stad ademt historie en bestaat uit veel kleine en smalle straatjes. Toevallig zijn dit weekend de Bratislava Days wat betekent dat er overal in de stad activiteiten en evenementen zijn. Eerst is het tijd voor een heerlijke maaltijd. We zoeken een lokaal restaurant op om de Slowaakse keuken te ontdekken. De keuken bestaat vooral uit varkensvlees, aardappelen en groenten. De manier waarop ze het echter bereiden is van compleet ander niveau. Het is simpelweg heerlijk om te eten in restaurant Koliba Kamzík. Nadat we het diner afronden met een slivovica gaan we de stad in. Op een plein midden in het centrum is een concert met lokale artiesten. We applaudisseren een aantal keer, schreeuwen wat mee en vervolgen onze weg naar een bar. In de bar verdiepen we ons in de bieren die het Slowaakse land rijk is. We maken een deel van de tap soldaat en zoeken daarna ons bed op.
Op zaterdagochtend ontbijten we in het hotel. We hebben een goede bodem gelegd want we gaan op vijfennegentig meter hoogte op de rand van een gebouw lopen. Hartstikke leuk als je van adrenaline en hoogtes houdt, maar helaas ben ik daar geen held in. Toch heb ik me over laten halen om mee te gaan en zo wandelen we naar de UFO Tower. Deze vliegende schotel boven op de pyloon is een toeristische attractie. Om er te komen pak je de lift of de trap met vierhonderddertig treden. Wij gaan voor de lift en binnen een minuut zijn we boven. Als we boven zijn gaat het erg snel. We krijgen een glas water om wat te drinken, krijgen het harnas aan en één voor één mogen we ons wagen aan de wandeling. Vast aan twee ijzeren touwen en onder begeleiding van twee dames die dat al jaren doen lopen we stoer maar met klamme handjes over de vliegende schotel. Vanaf hier heb je een fantastisch uitzicht over de stad en de omgeving. Als we de wandeling gehad hebben zeggen we in koor dat het tijd voor bier is. We gaan lunchen in de stad om vervolgens meer van Bratislava te zien. De lunch zit net in de maag als we langs een wijnmuseum lopen. Als we een kaartje willen kopen zegt de mevrouw dat het gratis is. Wij kijken elkaar aan en vragen waarom. Ze zegt dat het de Bratislava Days zijn dus veel in de culturele sector is gratis. Als we in de kelder van het museum wandelen zien we dat een wijnproeverij ook mogelijk is. We kiezen een proeverij uit en worden deskundig voorzien van de nodige informatie over wijnland Slowakije. Als we alle glazen wijn soldaat hebben gemaakt zetten we koers naar een foodtruckfestival. Als we wat Slowaakse specialiteiten hebben gegeten kijk ik op mijn telefoon naar de ijshockeycompetitie in Slowakije. Wat blijkt op dat moment, vanavond wordt één van de finales gespeeld in Bratislava. De finale Slovan Bratislava – HC Nitra wordt gespeeld in een best of seven format. Snel pakken we een taxi naar het stadion om hopelijk nog tickets te kunnen bemachtigen. Als we bij het stadion aankomen stikt het al van de mensen. Gelukkig voor ons zijn er nog twee kaarten over. Niet naast elkaar, maar onder elkaar. Dikke prima, dus voor negentien euro per kaart zijn we erbij. Mijn eerste ijshockeywedstrijd en ik ben positief verrast. De wedstrijd continu in hoog tempo, fanatiek publiek, zuivere speeltijd en geen schwalbes, maar gewoon keihard de duels in. Het is leuk om een keer te zien. Als uiteindelijk HC Nitra in de overtime de winnende maakt valt het doek vanavond voor Slovan Bratislava. Wij pakken een taxi terug naar het hotel.
Zondag zal in het teken staan van voetbal. Deze ochtend is het eerst tijd om het oude stadion van Slovan Bratislava en Inter Bratislava op de gevoelige plaat vast te leggen. Per taxi ga ik naar Štadión Pasienky en stap ik in de buurt uit. Via het park naast het stadion loop ik naar het stadion toe. Bij de hoofdingang staat de poort wagenwijd open dus loop ik naar binnen. Als ik vanaf de trap op de tribune wat foto’s maak stormt een boze bewaker op me af. Ik vertel hem op mijn beste Engels dat ik hier alleen ben om wat foto’s te maken. Hij geeft me vijf minuten, maar daarna moet ik wegwezen. Mijn fototoestel heeft zijn werk gedaan dus verlaat ik het stadion. Via Bolt bestel ik een taxi en ga ik terug naar het centrum.
In het centrum voeg ik me weer bij m’n metgezel om een plan te maken hoe naar Trnava te gaan. Per elektrische step gaan we naar het station van Bratislava toe. Vanuit daar pakken we de trein richting Trnava en stappen we uit op het station van Trnava. Omdat we ruim op tijd zijn willen we wat zien van Trnava. Helaas voor ons heeft Trnava niets te bieden dus gaan we op het terras zitten. Als het nog een uur voor aanvang van de wedstrijd is lopen we naar het stadion. Het Štadión Antona Malatinského is zestien jaar geleden gerenoveerd en heeft meer iets weg van een evenementenhal dan een voetbalstadion. Het biedt plaats aan aan ruim achttienduizend toeschouwers, maar die zitten er vandaag na lange na niet. Ergens verbaasd me dat omdat de thuisploeg derde staat en de tegenstander tweede. Er staat dus wel degelijk iets op het spel vanavond.
Rond het stadion worden overal zonnebloempitten verkocht. Dit typische stadionvoer koopt iedereen in kleine zakjes om van te snacken in het stadion. Omdat we een rondje om het stadion lopen komen we er ook achter dat er een casino en enkele horecazaken in het stadion zitten. Als ik dat zie dan weet je dat het winkelcentrum en ondergrondse parkeergarage niet kunnen ontbreken en dat is ook hier het geval. Het is een modern stadion met weinig charme. We duiken de fanshop in omdat ik een sjaal nodig heb voor mijn verzameling. Helaas verkopen ze niet de juiste sjaal dus besluit ik om er geen aan te schaffen. Die kom ik dan ooit nog wel een keer ergens tegen. Dan maar het stadion in en onze plekken zoeken. Aan de plekken zal het vandaag niet liggen. We zitten op leren stoelen met een kussentje erin exact op de middenlijn. Helaas zijn er vandaag meer lege stoeltjes dan bezette stoeltjes. Ook zijn er geen uitsupporters bij vandaag waardoor het een saaie bedoeling lijkt te worden. Met uiteindelijk een beker bier in mijn hand komen de spelers het veld op. Uit volle borst zingen de aanwezige supporters het clublied mee. Nadat de aftrap genomen is kan het lange wachten op een doelpunt beginnen. Het tempo verschil met de ijshockeywedstrijd van gisteren en vandaag is gigantisch. Beide elftallen bakken er werkelijk waar niets van vandaag. Geen enkele ploeg maakt aanspraak op de overwinning en daar lijken ze beide ook niet op uit te zijn. Als het rust is kunnen we even de tribune af voor bier en wat er nog meer te zien valt onder de tribunes. Ook onder de tribune is alles van beton en heeft het geen charme. De tweede helft gaat weer beginnen dus gaan we terug naar onze plekken. De tweede helft is net zo slecht als de eerste helft. Het enige enthousiasme komt van de ultras van thuisploeg af die het beste ervan maken. Als de negentig minuten voorbij zijn en de scheids voor de laatste keer op zijn fluit blaast halen wij opgelucht adem. Deze wedstrijd zit erop en dat was zeker geen pretje. De terugreis per trein naar Bratislava verloopt soepel en met de taxi gaan we naar het hotel. De volgende ochtend eten we ons laatste ontbijt voor deze keer en vertrekken we naar het vliegveld. Slowakije heeft mij positief verrast in alles en is zeker voor herhaling vatbaar.
